در خلوت و صفای دیارفرشتگان

جنگل میان دامن شب آرمیده است

زیبایی و شکوه دل انگیز نو بهار

برآن دیار دامن رحمت کشیده است

از بیشه های خرم و آرام دوردست

آوای دلکش پریان می رسد به گوش

گم کرده ره کبوتر افسونگر نسیم

بوی بهشت گم شده ای می کشد به دوش

شب تا سحر شکوفه و گلبرگ ارغوان

از شاخه ها به روی تن آن دو یار ریخت

گاهی نسیم زمزمه می کرد و می شتافت

گاهی سکوت همهمه می کرد و می گریخت

نوشته شده در سه شنبه 89/11/19ساعت 4:15 عصر توسط آهو نظرات ( ) |